Dienst stoottroepers Beneden Leeuwen.
Een traditie. Een mooie traditie. Dat is de herdenkingsdienst die het Maas en Waals Mannenkoor mag opluisteren voor de gevallen stoottroepers in Beneden-Leeuwen.
Maas en Waal was een bijzondere plaats, zo in het laatste jaar van de tweede wereldoorlog. De slag om Arnhem was mislukt, maar de bruggen van Grave en Nijmegen waren in handen van de westelijke geallieerden. Vanaf Nijmegen gezien, was het gebied tot Druten vast in handen van de geallieerden. Ten westen van Druten ontstond echter bijna een jaar lang een niemandsland, dat beurtelings door de geallieerden en door de Duitsers werd beheerst. In dit steeds wisselende grensgebied waren de stoottroepers actief: mensen die zich belangeloos inzetten voor de verdediging van de vrijheid van de bevolking van ons gebied.
Onze regionale krant, de Gelderlander had nauwelijks aandacht voor deze jaarlijkse herdenking. Eén piepklein artikeltje van één kolommetje in de Maas en Waal-editie, en dan nog een nietszeggend artikeltje van een paar centimeter. Als deze herdenking in hun thuisbasis Nijmegen was geweest, hadden we ongetwijfeld een extra katern met paginagrote foto´s gezien. Zoiets als de vierdaagsezuipfeesten. Maar ja, het betreft hier kennelijk slechts Beneden-Leeuwen.
Wat mij opviel, was dat de kerk van Beneden-Leeuwen echt passend is voor deze herdenking, Het hele front van dit kerkgebouw is bezaaid met kogel- en granaatscherf-inslagen. Stille getuigen van een verbeten strijd om dit gebied.
Bij het inzingen bleek dat Rachmaninov deze ochtend te hoog was gegrepen. Maar toch, echt niet verontrustend: de tenoren hadden blijkbaar hun dagje niet. Onverstoorbaar als altijd speelde onze onvolprezen dirigent het lied op het orgel en geen mens in de kerk die het euvel in de gaten had.
De rest van de dienst verliep vlekkeloos. De Waalmis van Ton de Waal was wederom een publiektrekker: niet te lang, lekker in het gehoor, zalf voor het hart, balsem voor het oor.
Onze dirigent had er zin in, wij hadden er zin in en het ruim aanwezige publiek beloonde ons tweemaal met een daverend applaus. Leuk hoor !
Uw naprater.